Wat kunnen vaders toch conservatief reageren op opvoedkundige ondersteuning. Ik schrok ervan, hoe vaak het nog voorkomt. Ik zelf ben namelijk niet zo’n vader meer. Ik vind onder meer een baby leeftijd erg interessant. Maar ik moet toegeven, dat is niet altijd zo geweest….

Bijna dertig jaar geleden werd ik voor het eerst vader. Ik moet eerlijk toegeven, dat ik bij de geboorte van mijn oudste zoon, niet aanwezig was. Kort daarna voelde ik de pijn van het gemis. Eigenlijk achtervolgt het mij nog steeds en neem ik het mezelf erg kwalijk. Bij mijn tweede zoon was ik er wel. Toen helemaal, zo erg was ik aanwezig, dat ik mij bemoeide met de goedwillende ondersteuning van de zus van mijn toenmalige echtgenote. 

Gelukkig heb ik het 9 jaar geleden allemaal over kunnen doen en viel alles op zijn plaats. Vanaf dat moment wilde ik een echte vader zijn, direct vanaf haar geboorte. Ik krijg gelukkig herkansingen, terwijl dat voor de meeste vaders niet geld. 

Nu merk ik in mijn praktijk, dat er toch nog veel vaders zijn, die de babytijd beoordelen als de minst interessante tijd. Als ik door vraag, krijg ik het bekende relaas van: geen tijd, ik moet werken en ik heb niets met babi’s. Conservatieve gedachten blijven in stand. Ik begrijp ze, want er moet toch ook gezorgd worden voor broodwinning en bij jonge vaders kan de ontwikkeling in het werk centraal staan. 

Eigenlijk komt het door de moeders. Het feminisme heeft er onder andere voor gezorgd, dat de vrouw achter het aanrecht plaats maakt voor de vrouw met een eigen Carriere. Door deze in mijn ogen terechte move, komende conservatieve gedachtes in een spanningsveld te liggen. De vaders hoor je nu komen met: ik heb niets met baby's. Eigenlijk zeggen ze, dat zij niet weten hoe ze met baby's hebben om te gaan. Gelukkig stijgt het aantal vaders die het wel kunnen enorm en blijft het vaak steken op weer die conservatieve gedachtes: vaders werken en moeders zoeken het maar uit. 

In mijn praktijk krijg ik de laatste tijd veel te maken met relaties waar de conservatieve gedachtes de hoofdrol spelen. Moeders zijn ontevreden omdat hun partner niet of nauwelijks voor de kleine kinderen willen zorgen. Moeders hebben hun eigen carrière en de kids, zelfs baby's worden gedropt bij de kindercrèche of kinderopvang. Laten die er maar voor zorgen.  

Als "oudere" vader heb ik moeite met het gemak waarop ouders hun kinderen droppen om aan zichzelf te werken. Wat blijkt de werkende moeders komen letterlijk in spagaat te zitten, want hun kroost uit te besteden voelt niet goed. Ineens komt het conservatieve gedachtengoed ook bij hen om de hoek kijken. 

Mijn pasgeboren dochter besteed ik niet in zijn geheel uit. Ik heb dan ook de luxe om twee en een halve dag voor mijn dochter te zorgen. Ik werk nu in de avonden en de andere helft van de week, aangevuld met de zaterdag. Voelt voor mij goed, want mijn dochter verzorg ik dan ook. Hetzelfde geld voor mijn vrouw. Toch gaat mijn dochter twee ochtenden nog naar gastouder. Ik controleer wel iedere keer of zij er last van had bij een ander te slapen in de ochtend. Tot nu toe slaapt ze uitstekend en voelt zij zich op haar gemak. Voor mij is het wel de grens, 2 ochtenden. 

Goh, ik ben inmiddels bevordert tot niet conservatieve vader en zelfs tot prima verzorgende vader van een baby. Juist omdat ik niet de fout wil maken zoals ik vroeger bij mijn zonen deed: eerst het werk, daarna mijn sport en op het laatst mijn kids, alhoewel mijn partner nog later kwam. 

Met andere woorden: voor iedere vader is er nog hoop. Blijf niet steeds dezelfde fouten maken, want je krijgt er enorm veel spijt van. Voor iedere moeder kan ik alleen al zeggen, zorg voor je kind. Als vaders het niet kunnen, en moeders ook met zichzelf bezig zijn, waar blijft dan de mooie tijd van het zien ontwikkelen en opgroeien van je kind. 

De praktijk leert mij ook anders te kijken. Ik zie zoveel ouders die zich letterlijk terugtrekken van de opvoeding en ontwikkeling van hun kinderen. Met grote gevolgen van dien. Op dit moment is het aantal pubers die hun leven willen beëindigen enorm hoog gestegen. Ik schrik van het aantal, terwijl ik weet: logisch gevolg toch? Ouders open de ogen, vaders stap weg uit de conservatieve gedachtes, neem de leiding over om je kind prima te kunnen ondersteunen. Je vrouw zorgt wel voor het inkomen en haar eigen ontwikkeling. Laten wij vaders gewoon de rollen eens omdraaien en de wereld ziet er vervolgens geheel anders uit......het beste blijft toch samen met je partner de verzorging en opvoeding op je te nemen, dan is er voor beiden tijd genoeg om je verder te kunnen ontwikkelen. 

Het is zo mooi om de baby zichzelf te zien ontwikkelen. In de eerste drie jaar gebeurt het meeste in ontwikkeling, je zult je nooit vervelen. Mijn dochters schaterlach, haar eerste woordjes, haar voortbeweging door de kamer, haar eerste tandjes....ik smelt en smul ervan.

Toon alles

Calèche 20
5146 BG Waalwijk
Noord Brabant