Geluk

Nu wil ik echt een keertje cynisch zijn. Uiteraard zal ik ervoor veroordeeld worden, maar in een land van vrije meningsuiting mag alles. De geschiedenis laat een vreemd beeld zien over wat geluk is. Geluk wordt vaak vertaald in Macht. Ik ben gelukkig als ik de macht heb. Alle oorlogen, strijdtonelen gingen over macht. 

Je kunt pas over geluk spreken als je weet wat het tegenovergestelde is. Weten niet door het te benoemen, doch door het beleefd te hebben. Dat betekent, dat je in ieder geval in je leven pijn en verdriet moet hebben geleden. Vaak komt de pijn en het verdriet door toedoen van een ander. 

Gedurende je ontwikkeling vanaf geboorte krijg je te maken met veel dominante volwassenen. Dominantie hoort bij macht. Daarom spreken we over persoonlijkheidsstoornissen als je in je jeugd te maken hebt gehad met pijnlijke situaties. Een onveilige vaak gepreoccupeerde gehechtheid ligt daaraan ten grondslag. De ouder die niet luistert, kijkt, afstemt en zorgt voor het kind. Het kind raakt gedesorganiseerd in gehechtheidsvormen. Vaak levenslang opgelegd door slechte, frustrerende, niet wetende ouders. 

Vroeger had je geen kennis over psychologische verbanden, neurologische ontwikkelingen en medische hoogstandjes. Laat staan dat er internet was om het te delen. De beruchtste medici waren allemaal mensen die experimenteerden op mensen, kinderen en noem maar op (bijvoorbeeld Mengele). Zelfs Freud was er zo eentje. Logisch, dat de mens alleen maar bezig was met structuren van macht. In de evolutie wordt op deze wijze het vlucht, vecht gedrag meegegeven als overlevingsmechanisme. 

Anno 2017, met zoveel mogelijkheden tot onderzoek en ervaringen te kunnen delen, zien we nog steeds de geschiedenis zich herhalen. Macht zegeviert wederom op ieder continent. Denk aan Erdogan, Poetin, Trump, Assad en de leiders van Noord Korea, China, Afrikaanse landen en noem maar op. In Afrika doneren we al decennia lang geld om de hongersnood te lijf te gaan. Ken je Biafra nog? Niets is daar veranderd en de meeste honger wordt nog eens extra veroorzaakt door de leiders van de landen en de machthebbers. Miljoenen sterven. 

Er zijn wetenschappers die alle leed goed praten, want anders krijgen we een overbevolking. De overbevolking zorgt voor nieuwe uitroei bacteriën. De enige vijand van de mens is hij zelf en de bacterie ofwel micro organisme. Een micro organisme (eencellig) is verantwoordelijk geweest voor ons bestaan en ontwikkeling van de mens. Een micro organisme zal wederom de mens kunnen doen laten verdwijnen, zeker bij overbevolking. Af en toe doet zo’n organisme een aanval, denk aan Ebola, Spaanse griep, cholera, Malaria. 

Gelukkig zijn er dus de machthebbers in de wereld die voor uitroeing van medemensen kunnen zorgen. Anders hebben we niks meer te eten, geen rijkdom te verdelen, laat staan het spel van de machthebbers te spelen. Geluk hoort er dus niet bij. We zijn als Nederlanders best tevreden en mogen ons gelukkig noemen. Het enge is, dat het geluk ook weer paradoxaal beweegt. Er moet dus weer een tijd komen van pijn, verderf en verdriet, alvorens je weer aan de opbouw van geluk kunt werken. 

Onbewust zijn we daar al mee bezig. Onze jeugd is gelukkig, dus die gaan later vanzelf zorgen voor het tegendeel. Want geschiedenis is al geschreven en toekomst maakt er een deel vanuit. 

Ineens, schrijvende, merk ik dat ik een negatief beeld schets over een positief gevoel. Gelukkig hebben veel lezers dan weer een rede om zich depressief te kunnen gaan voelen. Scheelt weer uitroeiingsmogelijkheden. Depressieve mensen plegen vaak toch suïcide en dat ruimt ook weer op. Bitter eigenlijk om deze spiraal over geluk te beseffen. Kanker is ook zo’n uitroeiingsziekte. Het gekke is, dat de gevoeligheid ervoor toeneemt en we dan ook vaak nog eens zo leven, dat het gewoon moet gebeuren. Anders valt een verslaving toch niet te verklaren? 

Rokers, druggebruikers, alcoholisten en noem maar op vernietigen alle gezonde cellen in hun lichaam en ze betalen er ook nog voor, zodat de maffia de macht weer kan voeden. 

We doen het eigenlijk allemaal zelf. Wat op macro niveau gebeurt met macht, strijd en oorlog, verrichten we allemaal op micro niveau. Hoe kun je anders verklaren, dat economisch belang ver boven gezondheid staat? Sigaretten worden gewoon verkocht, maakt niet uit aan wie. Ik zie moeders en vaders roken in de auto waar hun kinderen de hele reis van mogen genieten. Dat ze later kanker krijgen is ineens allemaal zielig en vervelend. Kost ons trouwens nog meer dan sigaretten verbannen uit het leven van de mens. Maar ja, we moeten dood anders krijgen we overbevolking. 

Zo ook met psychische hulp. Clienten maken het vaak zich onnodig moeilijk en zoeken hulp om hun mentale geest weer spirit in te blazen. Geestelijke gezondheidszorg wordt onbewust weer gekoppeld aan economisch belang, werkverschaffing, onderzoek en noem maar op. De jeugdzorg kost ons miljarden en we doen niets aan opvoedkunde verplicht stellen voor iedere ouder die kind wensen heeft of een kind krijgt. Nee hoor, iedereen zoekt het zelf uit en het is toch gemakkelijk? Zo voeden we onze persoonlijkheidsstoornissen en gehechtheidsproblematiek. 

Uit de problematiek ontstaan onder meer terroristen en moordenaars, machthebbers, gewoon weer een uitroeiingsmechanisme. 

Defensie zit er vol van. Laatst sprak ik een jonge man van 26 jaar. Hij was scherpschutter in dienst. Een beroep waar hij heel gelukkig in is, zo vertelde hij mij. Op de loer liggen totdat de vijand zich tentoonstelt, dan goed richten en overhalen. Weer een mens minder. Hij kent de vijand niet persoonlijk en heeft geen slecht geweten om de ander neer te maaien, zoals hij uitspreekt. Hij houdt zelfs de stand bij. Nog een paar en hij krijgt er zelfs een lintje voor en wordt beëdigd door onze minister voor de heldendaad. Media kikt op het verslag, want dat zien we graag: lintjes krijgen voor heldendaden. 

Gelukkig hebben we inderdaad deze helden, want dat scheelt weer overbevolking. Overbevolking is onze grootste dreiging. Kijkt maar naar India. Daar waar 1,5 miljard mensen op elkaar gepropt leven. Mannen verkrachten met veel plezier meisjes, meestal een groep mannen ten opzichte van een enkel meisje. Dat is lekker zeggen ze. Goed voor de mannen spirit. Elke dag gebeurt het aan de lopende band en het mag blijkbaar van de wereld. 

Moslims mogen oorlog voeren als iemand anders een ander geloof heeft of niet gelovig is. Dat is in hun ogen de vijand en moet uitgeroeid worden. Gelukkig weer een hoop doden. Zij voelen en vinden zich superieur. Imams drijven hun volk op tot wanhoopsdaden. Gehersenspoeld gaan jonge mensen zich als terrorist opstellen en zorgen voor veel doden, want op hen wacht een horde aan vrouwen in het paradijs. Ze zijn de helden van de wereld. 

Zit ik jarenlang mij te verdiepen in mensen gelukkig te maken. Om een bijdrage te leveren aan het helpen van mensen die hun trieste leventje willen omzetten in een gevoel van geluk. Het naleven van dromen, daar zorg ik voor. En het werkt ook nog. Als iemand echt gelukkig wil zijn, dan lukt het mij om in een jaar tijd, hen dat gevoel te kunnen geven. Hun zelfwaardering stijgt naar een gezonde hoogte en zorgt voor geluk. Wauw, wat een gave. Ik heb er wel ongelukkigen voor nodig om dit te bereiken, dus voor mij is iedere ongelukkige een potentieel om financieel rond te komen en zelf succesvol te zijn. 

Af en toe vraag ik me dan ook af: Wie ben ik om een ander gelukkig te maken? Soms voel ik me Jezus, Mohammed en God. Mijn levensdroom is altijd geweest om anderen te helpen. Toch zit daar weer economisch belang bij en macht in verwerkt. Ook ik doe dus mee aan het hopen, dat er veel mensen ongelukkig zijn, pijn en verdriet hebben en zelfs persoonlijkheidsstoornissen hebben. Want dan kan ik mijn levensdroom waar maken. Ik heb beschadigde mensen nodig om hen te helpen. Nu ben ik niet verantwoordelijk voor de beschadigde mens. Mijn motto is een ander geworden: Hoe kunnen we alleen maar gelukkige en gezonde mensen op de kaart zetten? 

Het kan alleen preventief, dus als we beginnen bij de oorsprong, de geboorte en onze kinderen daadwerkelijk een veilige hechting meegeven en een hoge mate van zelfwaardering. Want gedurende de pubertijd werkt de puber met het geleerde uit zijn jeugd en heeft voldoende zelfvertrouwen om het respect in gang te zetten en zowel voor zichzelf als naar de ander en zelfs de wereld het respect uit te dragen. Op deze manier kan het over een eeuw er heel anders uitzien. Maar ja, dan is er wel weer overbevolking van gelukkige mensen, dus voer voor micromechanismen om er iets aan te veranderen. 

Trouwens het is toch Godsonmogelijk om preventief te werken? Zien jullie het al voor je, dat de overheid mee gaat werken aan een preventief beleid? Ik niet. De overheid vindt het economisch belang nog steeds belangrijker dan gezondheid. Daarom worden de kosten niet vergoed als je gelukkig wilt worden en een positieve bijdrage gaat leveren. Dan krijgen ze ineens te maken met het uitspreken van een geheel nieuw beleid in Nederland om mensen echt gelukkig te krijgen, te maken en te houden. Preventie is veel te duur en roeit onze mensheid niet uit. 

Ik denk, dat de mens te dom is om zelf voor eigen geluk te zorgen. Zelfs onze wetenschappers, avonturiers, onderzoekers en noem maar op. Gewoon te dom om te realiseren, dat geluk altijd samen gaat met pijn en verdriet. Wij mensen, zijn letterlijk gewoon een dier. Bij overbevolking roeit het zichzelf gewoon uit. 

Toch blijf ik mij inzetten voor diegene die wel degelijk het geluk wil omarmen en uit pijn en verdriet is opgestaan. Mensen die willen veranderen en het nut zien van een gelukkig en gezond leven. Ik wil er zelfs goed van kunnen leven en ik vind dat het ook mag, want ik help ze toch?

Helaas niet preventief, want ouders zoeken niet massaal mijn wijsheid op om inzicht te krijgen hun kinderen met geluk te laten ontwikkelen en natuurlijk veilig gehecht. Toch blijf ik daarover dromen, fantaseren en werken om het toegankelijk te krijgen. want de enige optie om een gelukkig kind voor te bereiden op het paradox van ons leven, is een hoge mate van zelfwaardering. Want dan ben je altijd in staat op momenten van pijn en verdriet de juiste keuzes te maken en die vervelende tijd om te buigen in wederom een gelukkige periode. 

Wat is het leven toch mooi.